Polazeći od estetskih rezultata Umberta Bočonija i Đina Severinija, Danijel Skinazi razrađuje jednu novu etiku futurističkog slikarstva okrenutu humanističkim vrednostima. Sa Karlom Kara i Đorđom De Kirikom, koji su pretočili italijansku umetnost u evropsku, radio je u Parizu.
Rođen u Aleksandriji u Egiptu 1933. u porodici sefarda čiji koreni potiču iz Španije i italijanskog grada Livorna, Skinazi se tokom školovanja u Toskani upoznaje sa delima čuvenih umetnika renesanse a potom u Parizu sa delima impresionista i avangardnih umetnika XX veka. Godine 1963. prva neofuturistička dela izložena su u galeriji Gusoni u Milanu gde upoznaje Karla Kara i Đorđa De Kirika. U Parizu 1969. u galeriji Dankan prilikom njegove samostalne izložbe kao omaž Bočoniju i Severiniju, sastavljen je Manifest neofuturizma koji je objavljen u Milanu 1970. U Parizu upoznaje Sonju Delonej sa kojom vodi razgovore o protagonistima kubizma i futurizma. U tom periodu počinje sa oslikavanjem murala.Od sedamdesetih godina organizuje samostalne izložbe u evropskim prestonicama, SAD-u i Izraelu. Živi i radi u Nici.Izložba u Italijanskom institutu za kulturu biće otvorena do polovine januara 2018 godine.
