Novinar „Večernjih novosti“ Simić je postao 1973. godine. Njegov dolazak u list u kome će docnije biti i glavni i odgovorni urednik, nije bio baš jednostavan. Primljen je na konkursu u leto 1972. s napomenom da mu staž miruje do isteka mandata u omladinskoj organizaciji. Ali avaj! Kako primiti omladinca koga je Tito ražalovao. Smišljeno je da je zagubljen zapisnik o njegovom zapošljenju, te je posle brojnih peripetija ponovo primljen na isto radno mesto.

Do dolaska u „Novosti“, od jula 1970. Simić je bio član najužeg rukovodstva, a od 1971. do Titovog obračuna sa srpskim liberalima, 1973, predsednik Saveza omladine Srbije i pripadao je onom delu koji se direktno suprotstavio Brozu. Učestvovao je u pokretanju beogradskih listova „Književna reč“ i „Omladinske novine“, koje su kasnije promenile ime u „Nedeljne omladinske novine“, NON. Kuriozitet svoje vrste je da kada se pajavio prvi broj „Omladinskih“, Simić je bio smenjen.

Rođen je 1946. u selu Skočić kod Zvornika u BiH. Novinarstvom je profesionalno počeo da se bavi 1968. u fabričkom listu „Viskoza“ u Loznici, a u to vreme bio je saradnik i beogradskih listova „Mladost“, „Rad“ i „Politika ekspres“.

U „Novostima“ je bio novinar-saradnik unutrašnje i privredne rubrike, urednik regionalnih izdanja, pomoćnik urednika unutrašnje i privredne rubrike, urednik političkog života, komentator, urednik feljtona i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika. Početkom novembra 1998. Upravni odbor izabrao ga je za glavnog i odgovornog urednika i direktora Kompanije „Novosti“ DD, koja je septembra 1999. postala akcionarsko društvo u većinskom vlasništvu njenih novinara.

U tom kratkom periodu uspeo je da u teškim i neizvesnim okolnostima, u zemlji koja je bila u izolaciji, ekonomski stabilizuje već posrnulu kuću i dovede „Novosti“ u red profitabilnih firmi. Smenjen je početkom marta 2000. odlukom Savezne vlade SR Jugoslavije, kojom je na neustavan i nezakonit način poništena legalno sprovedena privatizacija „Novosti“, koje su, zbog neposlušnosti prema ondašnjem režimu, pripojene Saveznoj javnoj ustanovi „Borba“.

Pero Simić je objavio 19 publicističkih i istoriografskih knjiga. Njegova knjiga „Tito, tajna veka“, koja predstavlja prvu Titovu kompletnu političku biografiju, objavljena je 2009-2010. na svim jezicima naroda bivše Jugoslavije u tiražu od 57.000 primeraka.

Posle izlaska ove knjige, hrvatski i slovenački istoričari i novinari su ga proglasili „najboljim poznavateljem Tita u svijetu“. Ova knjiga je objavljena u Bugarskoj, Poljskoj, Austriji i Nemačkoj.