1999. godine Goran Stojčetović je zvanično postao izbeglica i umetnik  – sa porodicom je prisilno napustio dom na Kosovu i završio je slikarstvo na Fakultetu umetnosti u Prištini. Splet vanrednih okolnosti i nagon za samoodržanjem duha doveli su do Goranovog specifičnog slučaja ‘urastanja’ umetnosti u život bez koje, kako sam tvrdi, možda ne bi ni bio živ.2014. godine osnovao je udruženje Art Brut Serbia, pre svega da bi stvorio platformu koja bi tehnički podržala umetnost koja nije samo profesija već i potreba.

Akademsko prenošenje znanja, institucionalni okviri i sistemi kao i tržište suzili su sadržaj pojma umetnosti i sveli je na ‘profesiju kojom se bave profesionalci’ čime ona gubi izvornu moć, individualni i društveni uticaj i na kraju, posledično i bilo kakvu vezu sa publikom kojoj je kao takva ‘namenjena’, veruje Stojčetović, koji  nije zanesenjak , i sebe ne smatra pionirom svesti o značaju neakademskog, naivnog, brutalnog, marginalnog, sirovog, direktno nadahnutog umetničkog izraza već je akademski slikar koji je imao sretno iskustvo da još tokom studija shvati crtež kao reflektivnu mapu sopstvenih duševno-duhovnih stanja i procesa.

Tako smo došli i do jednog od osnovnih postulate u Goranovom radu a to je da stvaralaštvo da bi ponovo dobilo oreol “magijskog i isceljujućeg” mora da prođe kroz najdublje slojeve bića.

“Cilj je stvaranje mreže umetnika čija umetnost može da da odgovor na pitanje: “Kakve slike u sebi nosi današnji čovek sa Balkana?” kaže Stojčetović.

Na izložbi je prikazan serija crteža hemijskom olovkom, čiji je trag postojan, sirov, ne briše se lako, kako navodi kustos Marija Radoš.Ipak, hemijska olovka, koja je uglavnom isključena iz akdamske crtačke prakse, ovde se ističe kao brz i pokretljiv vrh za crtanje.Izložba će biti otvorena do 22 septembra.