Ova celina predstavlja materijalno svedočanstvo početka savremenog evropskog razvoja i širenja varoši van šanca. Tesno je vezana za razvoj Bulevara kralja Aleksandra i transformaciju Beograda iz orijentalne varoši u prestonicu po uzoru na zapadnoevropske metropole. Dok se kroz novo uređenje prati transformacija od turske varoši ka modernom gradu, kroz upravne odluke – poput izmeštanja fišekdžija na periferiju – prepoznaje se politika čuvanja stare varoši i njenog planskog širenja naseljavanjem siromašnih zanatlija na ovom prostoru. Čitanje Hatišerifa na prostoru uz današnju crkvu Svetog Marka 1830. godine, zatim podizanje stare crkve i izmeštanje groblja iz Brankove ulice na prostor Tašmajdana, predstavljalo je polaznu tačku za afirmisanje novog prostora za život srpskog stanovništva.
Prva polovina 20. veka je izgradnjom brojnih monumentalnih javnih objekata na levoj strani bulevara, sve do Studentskog doma kralja Aleksandra, u ogromnoj meri doprinela arhitektonsko-urbanističkom uobličavanju, reprezentativnosti i vrednosti čitavog prostora. Nekadašnja gradska periferija postala je novi centar Beograda sa snažnim kulturno-obrazovnim akcentom – Univerzitetskim kompleksom. Univerzitetski centar predstavlja jednu od najuspelijih celina izvedenih u Beogradu tokom više decenija, koja je rasla i razvijala se u skladu sa potrebama vremena, ali sve vreme prateći jasnu ideju kompleksa koji je svojim sadržajima namenjen potrebama studenata i fakultetima.
Park Tašmajdan je formiran na prostoru koji je vekovima imao različite uloge i namene. Izmeštanjem groblja počinje nova etapa u istoriji Tašmajdana. Generalnim urbanističkim planom iz 1950. godine, Beograd je konačno dobio dugo očekivanu zelenu oazu u samom centru grada. Tašmajdan sa Univerzitetskim centrom u Beogradu čuva u svojoj arhitektonsko-urbanističkoj slici sve mene ovog dela Beograda i otkriva smene upravnih, socijalnih i društvenih tendencija vezanih za predmetni prostor. Ono je kao takvo svedok modernog, ali i kroz vekove zaboravljenog života.
Takođe, na predlog Zavoda za zaštitu spomenika kulture Grada Beograda, na sednici Vlade Srbije, Stambeno-poslovni centar „Geneks” je utvrđen za kulturno dobro. Stambeno-poslovni centar „Geneks” sagrađen je u periodu od 1970-1980. godine, na ukrštanju auto-puta i Ulice narodnih heroja u Bloku 33 u Novom Beogradu prema projektu arhitekte Mihaila Mitrovića, jednog od najproduktivnijih autora na domaćoj graditeljskoj sceni. Objekat čine dve kule, armirano-betonske skeletne konstrukcije koje su funkcionalno razdvojene na stambenu, visine P+M+30+P spratova i poslovnu, visine P+M+26+P – povezane u arhitektonsku celinu konstrucijom u vidu mosta na visini 26. sprata. Fasade su izvedene u natur-betonu. Svaka kula ima po dva stepeništa, koja su „sakrivena” u betonskim bočno postavljenim vertikalama kružne osnove, izdvojene iz kvadratičnih osnova kula.
U projektantskom smislu inovativnost se najviše ogleda u pojavi rotonde sa pokretnim podom, na vrhu administrativne kule koja je namenjena za restoran-vidikovac, prvi tog tipa u Evropi. Monumentalna građevina podignuta je na samom prilazu prestonici iz pravca beogradskog aerodroma, kao urbani „svetionik” i najupadljiviji motiv Novog Beograda, ali i vizuelni reper čitavog grada. Poznat pod imenom i „Zapadna kapija”, u vreme građenja predstavljao je najvišu zgradu na Balkanu. Odlikuje se jednostavnošću rešenja i proporcionalnim redom dvojnog korpusa, koji nadvišava krovna nadgradnja cilindričnog oblika za smeštaj restorana sa mehanizmom koji je omogućavao njegovo okretanje oko centralne ose. Kombinacija gigantskih formi postamenta i ekscentričnog motiva na vrhu, predstavlja specifičnu i smelu arhitektonsku kreaciju.
Kombinacijom elemenata iz tradicije i nasleđa sa savremenim iskustvima, stvorio je sopstvena rešenja koja predstavljaju originalan autorski izraz u domaćem graditeljstvu. Usaglašavanje stambenog i poslovnog dela, autor je ostvario funkcionalnim rešenjem osnova, stavljajući u adekvatan odnos formu i sadržaj obe arhitektonske jedince. Posebno originalan detalj na savremenoj arhitekturi jeste oslikavanje fasada. Slikar Lazar Vujaklija uradio je murale na betonskim fasadama prizemlja zgrade „Geneksa” 1979. godine.
Predstavlja materijalni dokument perioda naglašene želje beogradskog urbanizma za ostvarivanjem visinskih rekorda i formiranjem upadljivih gradskih simbola.
